Arterijska hipertenzija jeste medicinski problem kojim se označava povišen pritisak krvi u sistemskoj cirkulaciji. Kada je prisutna, nepotrebno opterećuje srce i krvne sudove organizma. Najčešći razlozi za njenu pojavu su nasleđe, gojaznost, nezdrav i stresan način života, bolesti bubrega i poremećaji lučenja nekih žlezdi.
U dece se najčešće sreće primarna ili idiopatska hipertenzija koja je često udružena sa viškom telesne težine. Uzroci sekundarne hipertenzije su brojni i obično zahtevaju detaljno i dugotrajno ispitivanje.
Treba istaći da primarna hipertenzija u dece skoro nikada ne daje ozbiljnije simptome, a kada su prisutni, najčešće su to glavobolja, loš kvalitet sna, omaglice, krvarenja iz nosa ili zamaranje.
Problem nastaje ukoliko je hipertenzija duže vremena neprepoznata kada može dovesti do zadebljanja srčanog mišića, poremećaja njegove funkcije, ubrzane ateroskleroze i oštećenja bubrega.
Kako je ispitivanje etiologije hipertenzije veoma kompleksno i dugotrajno, od najveće je važnosti na vreme dijagnostikivati prirodu i uzrok ovog zdravstvenog poremećaja i proceniti njegovu ozbiljnost. Nakon toga se donosi odluka o potrebi i/ili načinu lečenja.
Danas se u dijagnostici povišenog krvnog pritiska u pedijatriji sve više koristi ambulatorni monitoring krvnog pritiska. On podrazumeva njegovo kontinuirano merenje tokom 24 časa. Tokom dana na 15 minuta, a tokom noći na 30 minuta. Na ovaj način se dobijaju precizni podaci o visini i karakteru krvnog pritiska.
Ono što većina roditelja ali i puno lekara ne zna, jeste da aparat kojim se vrši ambulatorni monitoring krvnog pritiska mora proći strogu kontrolu (validaciju) kojim se potvrđuje mogućnost njegove primene za decu. Ukoliko aparat nema odgovarajuću validaciju merenja su netačna što ima ogroman značaj u pravilnom lečenju i praćenju ove dece. Upotrebna dozvola za ove aparate se može proveriti na Internet stranici http://www.dableducational.org/,
Iako se dijagnoza arterijske hipertenzije prilično lako postavlja ako se sumnja na nju, najvažniji orjentir svakom pedijatru da posumnja na ovaj problem jeste kao što je pomenuto na početku teksta, višak telesne težine deteta. Ukoliko se dete još žali na hroničan umor, loš kvalitet sna ili lošu koncentraciju dijagnoza je verovatnija.
